ดอกไม้ในหัวใจ จะเบ่งบานทุกๆวัน

ในแต่ละวัน ชีวิตของเราทุกคนนับแต่ตื่นลืมตา ก็จะมีภาระหน้าที่ ต้องออกไปทำ คนส่วนใหญ่ใช้เวลา ในการออกไปทำมาหากินเกิน 8 ชั่วโมง และใช้เวลาทั้งสมองทั้งหัวใจ ทุ่มเทไปกับสิ่งที่เจอในแต่ละวัน เคยสังเกตไหมทำไมผู้คนถึงเป็นโรคซึมเศร้า ทำไมผู้คนเป็น Introvert งั้นลองมาอ่านในมุมของพนักงานคนนึงในองค์กร

ตื่นเช้ามา ต้องเร่งรีบกับการออกมาทำงาน ทำไมต้องรีบล่ะ ? ก็กลางคืนนอนไม่หลับไง กว่าจะนอนก็เกือบเช้า ทีนี้ก็สายไง ก็ต้องรีบตั้งแต่แต่งตัว ขับรถมาก็เจอคันหน้าที่ขับช้าชมวิว ในตอนเช้า บ้างก็ไม่เปิดไฟเลี้ยว บ้างก็แซงคิวซื้อกาแฟ หน้าก็ไม่ได้แต่งออกมา สภาพตอนเช้าในแต่ละวัน ของแต่ละคน สาบานได้ สภาพซอมบี้ ชัดๆ

มาค่ะ คิดวิเคราะห์แยกแยะ... สาเหตุ นอนไม่หลับจากอะไร ก็จากความคิด จากความเครียด สิ่งเหล่านี้ มันอยู่ในหัวใจ... คิดซ้ำไปซ้ำมา งานที่ยังเสร็จ ความวุ่นวายกับปัญหาของลูกค้าที่มันแก้ไขยังไม่ได้ ไม่ตรงจุด หรือแม้แต่เพือนร่วมงานที่บางครั้งบั่นทอน จนรู้สึกว่า ‘ฉันมาทำอะไรที่นี่’ (วะ)

เงินที่ไม่เคยพอใช้ รายจ่ายที่ไม่เคยเมตตาปราณี นี่ล่ะปัญหาชีวิตที่แท้จริง

ถ้าเราเปลี่ยนอะไรไม่ได้ เปลี่ยนที่ทำงานไม่ได้ เปลี่ยนหัวหน้า เปลี่ยนเจ้านาย เปลี่ยนเพื่อนร่วมงานไม่ได้ เปลี่ยนลูกค้าไม่ได้ สิ่งเดียวที่เราเปลี่ยนได้ คือ เปลี่ยนหัวใจตัวเราเอง "ให้เป็นดอกไม้บาน”

เอาล่ะ เรามาเริ่มกัน

ลองแหงานมองท้องฟ้า ในตอนเช้า ฟ้าแต่ละวันสีไม่เคยเหมือนกัน ก็เหมือนกับเรื่องที่เราจะเจอในแต่ละวัน มองเพื่อพร้อมที่พบเจอสีที่แตกต่าง มองเพื่อ เข้าใจ มองเพื่อเห็นความแตกต่าง มองเห็นสีแต่ละสีที่มันมีความสวยงาม บางวันสีฟ้าใส บางวันสีเทา บางวันก็ฟ้าหม่น และบางวัน ก็สีฟ้าคราม แต่สีทุกสีมันอยู่ไม่นานหรอก เพราะมันจะเปลี่ยนไป อย่าให้หัวใจจดจำอย่างให้หัวใจยึดติด เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงฟ้าก็เปลี่ยนสี กับเรื่องเล็กๆน้อยๆเท่านี้

ลองมองต้นไม้ในบ้าน ลองมองต้นไม้รอบๆบ้าน ลองเสียเวลา 1 นาที เอาน้ำรถต้นไม้ดู 1 นาที ตรงนั้นน้ำที่ลงไปสู้ดิน ต้นไม้ที่รับน้ำมันสดชื่นขึ้นมาทันที สีดินจะเปลี่ยนเป็นสีเข้ม ลำต้นจะดูเหมือนคืนชีพ และยิ่งกว่านั้น กลิ่นหอมอ่อนๆก็ลอยเข้าจมูก เชื่อสิ เราจะประหลาดใจ กับเรื่องเล็กๆน้อยๆเท่านี้

ลองมองไฟเขียวไฟแดง มองรถมอไซค์ ที่จอดข้างเรา เราจะเห็นความโชคดี ที่เรามีเพื่อนร่วมทางบนถนนเส้นนี้ เชื่อสิเราจะประลาดใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆตรงนี้

ลองมองคนที่แซงคิวซื้อกาแฟ จะรู้เลยว่า บางคนเสื้อเค้าไม่ได้รีด บางคนทาครีมยังด่าง บางคนคิ้วขมวด อาจจะเพราะเค้าไปฉีด ฟิลเลอร์แล้ว เอาไม่อยู่ โชคดีแค่ไหน ที่เรายังเวลาทำในสิ่งที่เค้าไม่มีเวลาทำ เชื่อสิเราจะปลาดใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆตรงนี้

ลองเปิดประตูรถลงมา มองบรรยากาศ มองคนสวน มองต้นไม้ดอกไม้ ลองยกมือขึ้นไหว้คนที่เราเจอเราจะประหลาดใจเราจะเห็นรอยยิ้มที่มุมปากเค้า และเราจะเผลอยิ้มตามแบบไม่รู้ตัว เชื่อสิเราจะปลาดใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆตรงนี้

ลองตั้งใจรับสายลูกค้าทั้งๆที่รู้ว่าเค้าจะโทรมาต่อว่า บางทีลูกค้าเค้าอาจจะนอนไม่หลับทั้งคืน และคิดมาตลอดคืนก็ได้ว่าจะพูดกับเรายังไง ในขณะที่เราฟินจิกหมอนกับพระเอกในซีรีย์ เชื่อสิเราจะปลาดใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆตรงนี้

ลองตั้งใจฟังเจ้านายบรีพงาน ยากๆ ดู เพราะบางทีเจ้านายคิดวนไปวนมา หลายรอบแล้ว กว่าจะมาบอกและเลือกให้เราไปทำ เราคือผู้ถูกเลือกในงานบางงาน เชื่อสิเราจะปลาดใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆตรงนี้

ลองใส่หูฟังแทนการฟังทุกอย่างที่ได้ยินในออฟฟิต ยิ้มให้กับเพลงรักที่ได้ยินในหู ลุ้นระทึกไปกับพี่แจ๊คเดอะโกส เพียงเท่านี้ บางคำบางเรื่องที่บั่นทอนเราจากปากเพื่อนนร่วมงาน เราก้ไม่ได้ยิน เราจะยิ้มได้ทั้งหัวใจ การพาตัวเองออกจากสิ่งที่บั่นทอน การไม่รับรู้ อาจจะเป็นทางออกที่ดีต่อหัวใจ

เท่านี้ 8 ชั่วโมงที่ต้องออกมาเผชิญ จากสนามรบ ก็กลายเป็นทุ่งดอกกุหลาบ เบ่งบาน ในแต่ละวัน เชื่อสิเราจะประหลาดใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆตรงนี้

ทีนี้เรามาสรุปกัน...

เราเปลี่ยนอะไรไม่ได้ สิ่งเดียวที่เราเปลี่ยนได้ แค่ลองมอง คือเรื่องเล็กๆน้อยๆ รอบตัว ที่เราอาจมองข้าม ถอยออกมามองปัญหาตรงหน้าสักก้าวนึง อาจจะเห็นมุมเล็กๆที่ซ่อนในปัญหา บางทีทางออกต้องเริ่มจากหัวใจเรา เพียงเล็กๆเท่านี้ “ดอกไม้ในหัวใจ จะเบ่งบานทุกๆวัน” #แม่แม่ของมาแชล

ณิญาพัณณ์