กล้วยไม้ ความอ่อนหวานที่แข็งแกร่ง

กล้วยไม้เป็นดอกไม้ที่เรียบง่าย มีมากมายหลากหลายสายพันธุ์ หากแต่ความสวยนั้นมันสวยแบบละเอียดดั่งเม็ดทราย ทั้งโทนสี ที่บางสายพันธุ์ค่อยๆไล่สี จากอ่อนไปเข้มได้แบบลงตัว ลวดลายเล็กบนดอก และกลีบที่บางแต่แฝงไว้ด้วยความคงทน ก่อนจะร่วงโรย

            กล้วยไม้เป็นตัวแทนแห่งการรอคอยช่วงเวลาที่เหมาะสมเท่านั้น มันสอนให้สร้างความอดทน การรอคอย และสอนให้จิตใจที่ว้าวุ่นในแต่ละวันสงบลงด้วยการเข้าใจกลไกความเป็นไปของธรรมชาติ

บางสายพันธุ์ก็ต้องการอยู่ในที่ชื้น บางสายพันธุ์ต้องการอยู่ในพื้นที่แห้ง โขดหิน หรือบางสายพันธุ์ยังคงต้องการดินเพื่อเติบโต เหมือนชีวิตคนที่บางช่วงของชีวิตก็ต้องอยู่ในที่ที่เหมาะสมหากหาที่ตรงนั้นเจอ เราจะคุณค่าได้แม้ในแวดล้อมที่ไม่งดงาม

            กล้วยไม้จะเติบโตออกดอกงดงาม ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่างทั้งสภาพภูมิอากาศ น้ำ ลม ฝน  ทุกสิ่งรอบตัวที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติหล่อหลอมกล้วยไม้ให้คงอยู่ และเติบโตสมบรูณ์  แต่ใช่ว่ากล้วยไม้ที่ต้องอยู่ต่างถิ่น จะไม่ปรับตัวหากต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะกับสายพันธุ์ กล้วยไม้ใช้เวลาอย่างมากในการปรับตัว และอดทนสูงมากๆในการประคับประคองราก ลำต้น ใบเพื่อเรียนรู้ ออกดอกงดงาม

เหมือนกับคนเราที่ต้องเรียนรู้ ปรับตัว และใช้เวลา ในการเยียวยาตัวเอง ให้คงอยู่กับช่วงเวลาปัจจุบัน และเก็บความทรงจำที่ทั้งสุขหรือเศร้าเอาไว้ให้ลึก ก้าวผ่านบททดสอบจิตใจ อยู่ที่ว่า หัวใจของเรามันแข็งแรงพอที่จะพยุงตัวเองให้เติบโตออกดอกได้สวยงามแบบดอกกล้วยไม้หรือเปล่า 

ผู้เขียนเองได้ลองเลือกที่จะปลูกกล้วยไม้เพื่อฝึกฝนตัวเองให้อดทนและรู้จักการรอคอยเวลาที่เหมาะสม

ผู้เขียนเป็นคนใจร้อนจึงเลือกที่จะปลูกกล้วยไม้สายพันธุ์ที่ออกดอกปีละ ครั้งเดียว  มันเป็นเวลาที่ยาวนานมากมาก แต่ระหว่างทางก่อนที่ได้ชื่นชมดอกนี่สิ ของจริง………….

กล้วยไม้ที่อยู่ในป่า มีคุณลักษณะ ที่แตกต่างจากกล้วยไม้ทั่วไป (กล้วยไม้สกุลหวาย)  ก็ตรงที่ มันไม่มีความสวยเอาซะเลย เป็นรากอากาศที่ยาวรกรุงรัง แห้งๆ แต่ทว่ารากนี่แระ มันเป็นรากอากาศที่เติบโตขึ้นเองตามธรรมชาติ ลองหลับตานึกภาพดู ทั้งวันที่อากาศร้อนจัด วันที่ฝนตก วันที่ลมแรง  มันก็ต้องอยู่โดยเลือกไม่ได้  ชีวิตเราก็เช่นกันถึงแม้มันจะเป็นชีวิตของเราก็ใช่ว่าเราจะเลือกมันได้ ในทุกครั้ง ในบางครั้งเราเองก็ไม่ได้เป็นผู้เลือกเป็นเพียงแค่ผู้ถูกเลือก……..

รากเองก็ขวนขวายที่จะเกี่ยวพัน สิ่งที่อยู่ใกล้ตัว อาจจะเป็นกิ่งไม้ ลำต้นของต้นไม้ เพื่อความมั่นคงและอยู่รอดโดยไม่โดนลมพัดหักไปซะก่อน เหมือนกับหัวใจของคนที่ต้องการที่ยึดเหนี่ยวสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อเป็นแนวทางไม่ให้หัวใจของเราหวั่นไหวไปในทิศทางที่ไม่ถูกต้อง เราเองก็ต่างควานหาสิ่งยึดเหนี่ยว บางก็พึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ผู้เขียนเองก็เช่นกัน มีความหวังเสมอว่าอาจจะมีสักวันที่ถูกหวย 12 ล้าน  บางก็พึงพระ เชื่อในพลังวิเศษจากบางสิ่งแม้มันจะไม่เคยมีอยู่จริงก็ตาม มันไม่ใช่ตลกที่เราจะขำขันผู้คนเหล่านั้น หากมันเป็นเพียงความอ่อนแอในหัวใจที่มันมากกว่าเข้มแข็งเท่านั้นเองที่ทำให้พริ้วไหวไปกับสิ่งที่จับต้องไม่ได้ 

ผ่านมาที่ใบ ใบของกล้วยไม้ไม่ซับซ้อนนัก ไม่ต่างจากใบของต้นไม้อื่นๆนักหรอก ที่ก็เขียวสด และเหี่ยวเฉาเหลืองไปตามการเวลา เหมือนกับอายุของเราที่มันเพิ่มขึ้น แม้จะอยากหยุดมันไว้แค่ไหนก็ตาม ท้ายสุดก็ร่วงโรยลา จากไป ………….

เมื่อถึงวันเวลาที่เหมาะสม ดอกที่งดงามก็ค่อยๆเผยออกมาให้เห็น ผู้เขียนเองชอบกล้วยไม้ทางใต้ เพราะมันต้องต่อสู้อย่างหนักกับสภาพแวดล้อมใน 300 กว่า จากที่ที่อยู่ดิบชื้น มีน้ำฝนเลี้ยงให้ชุ่มฉ่ำมาสู่อีสานที่ร้อนแผดเผา และยิ่งไปกว่านั้นดอกที่ออกมาเพียงดอกเดียว ไม่ออกเป็นช่อ แต่ดอกเดียวนี่แระที่สร้างคุณค่าในหัวใจให้เบ่งบาน ตาที่มองเห็นสีที่ค่อยๆไล่สีๆเอง ลวดลายในกลีบดอก เส้นสายที่ร้อยเรียงตัว บอบบางแต่เห็นชัด รูปทรงของดอก ที่แปลกพิเศษกว่าดอกไม้ใดๆ คล้ายสัตว์ตัวจิ๋วสักตัวบนโลกที่ไม่มีแค่เสียง ยืนหยัดด้วยความภาคภูมิแม้จะมีเพียงแค่ดอกเดียว กลิ่นหอมจางๆที่มีเพียงสายลมเท่านั้นจะพัดพาส่งกลิ่นได้ …… ความงามจะคงอยู่เช่นนั้นในเวบาอันแสนสั้นที่พิเศษ

แต่ก็นั่นล่ะ กฎของธรรมชาติ เมื่อมีพบ ก็ต้องมีจาก  เมื่อเกิดขึ้น ตั้งอยู่  และดับไป ตามกลไกของเวลา จะดอกกล้วยไม้หรือชีวิตเรา ก็คงไม่ต่างกัน…….  กล้วยไม้โรยรา เพือรอเวลาที่ดอกไม้จะงดงามมาอแทนที่    นิยามความอ่อนหวานที่แข็งแกร่ง เช่นเธอ  “กล้วยไม้”